سرقت ادبی یا Plagiarism چیست؟

سرقت ادبی Plagiarism چیست؟

با افزایش استفاده از فناوری دیجیتال در تحقیقات، آموزش و به اشتراک‌گذاری دانش، انواع جدید سرقت ادبی نیز در حال افزایش است. سرقت ادبی درواقع به تصویر کشیدن کار شخصی دیگر به‌عنوان کار خود است. در تحقیق و نگارش پایان‌نامه، مقاله، گزارش کارآموزی و غیره، شما تنها در صورتی مجاز به استفاده از ایده‌های نویسنده دیگری هستید که خواننده از منبع ایده، متن و یا کار مطلع شود. 

چرا تشخیص  سرقت ادبی جدی است؟

سرقت ادبی نقض یکپارچگی علمی است که قوانین اخلاقی دانشگاهی، حق کپی و مالکیت معنوی را نقض می‌کند. اصل صداقت فکری بر این است که همه اعضای جامعه دانشگاهی باید بدهی خود را به مبتکران ایده‌ها، کلمات و داده‌هایی که نتیجه کار خودشان است، تصدیق کنند. جا زدن کار دیگری به‌عنوان کار شخصی شما نه‌تنها نشان‌دهنده سطح علمی ضعیف است، بلکه به این معنی است که شما در تکمیل فرآیند یادگیری ناکام مانده‌اید. می‌بایست توجه داشته باشید که سرقت ادبی غیراخلاقی است و می‌تواند عواقب جدی برای آینده شغلی شما به همراه داشته باشد.

 انواع متداول سرقت ادبی:

سرقت ادبی، انواع مختلفی دارد که همگی از موارد نقض صداقت علمی بشمار می‌روند. انواع متداول سرقت ادبی عبارت‌اند از:

-   سرقت ادبی مستقیم:

نسخه‌برداری کلمه به کلمه از بخشی از اثر فرد دیگر، بدون گذاشتن علامت نقل‌قول را سرقت ادبی مستقیم می‌گویند. این کار غیراخلاقی بوده و حتی در بعضی از موارد می‌تواند به ‌قرار گرفتن اسم شما در لیست سیاه مجلات منجر شود.

-   سرقت ادبی از خود (نشر مجدد):

اگر نویسنده‌ای بدون اجازه گرفتن از سایر نویسندگان و یا ارجاع به اسم آن‌ها، قسمتی از مقاله پیشین خود را به مقاله جدیدش اضافه کند، سرقت ادبی از خود اتفاق می‌افتد.

-   سرقت ادبی موزاییکی (سرقت وصله‌ای):

این نوع از سرقت زمانی اتفاق می‌افتد که نویسنده از کنار هم گذاشتن (وصله کردن) ایده‌ها و نوشته‌های چند نویسنده دیگر، متن جدیدی به دست می‌آورد. درواقع نویسنده با اضافه کردن مترادف کلمات کلیدی به‌طوری‌که به ساختار کلی و معنای متن آسیبی وارد نشود، متن خود را ایجاد می‌کند.

-   سرقت ادبی تصادفی:

اگر نویسنده از ذکر منابع خود غافل شود و یا منابع خود را به‌اشتباه نقل‌قول کند، سرقت ادبی تصادفی اتفاق می‌افتد. بااین‌حال، عمدی نبودن سرقت ادبی، مسئولیت را از نویسنده سلب نمی‌کند. سرقت ادبی تصادفی به‌اندازه دیگر انواع آن جدی گرفته می‌شود و همان عواقب را برای نویسنده در پی دارد.

 چگونه از سرقت ادبی جلوگیری کنیم؟

اگر می‌خواهید مقاله‌ای با بالاترین کیفیت به چاپ رسانید، باید از سرقت ادبی اجتناب کنید. در بیشتر موارد، با استناد به منابع می‌توان از سرقت ادبی جلوگیری کرد. صرف تصدیق اینكه مطالب از منبع خاصی وام گرفته‌شده و ارائه اطلاعات لازم به مخاطبان برای یافتن آن منبع معمولاً برای جلوگیری از سرقت ادبی کافی است.

با دانستن قوانین رفرنس دهی، می‌توانید گامی در جهت رفع سرقت ادبی بردارید. این دو مرحله را دنبال کنید:

- کلمات یا ایده‌های شخص دیگر را نقل‌قول، پارافریز و یا خلاصه کنید.

- با درج استناد در متن و در انتهای متن به‌صورت لیست منابع، به منبع اصلی اعتبار دهید.

 نحوه استناد به منابع:

-       استناددهی درون‌متنی، اغلب شامل نام نویسندگان و سال انتشار اثر آن‌ها می‌باشد.

-       لیست منابع شامل تمام اطلاعات مربوط به یک اثر، ازجمله عنوان و لینک وب‌سایتی که اثر در آن منتشرشده است، می‌باشد.

برای استناد به منابع، از سبک‌های متنوعی می‌توان استفاده کرد. ازجمله سبک‌های استناددهی متداول، سبک APA، سبک Chicago و قالب MLA می‌باشند. دانشگاه‌ها و مجلات معمولاً به شما می‌گویند که از کدام سبک استناددهی استفاده می‌کنند. نکته قابل‌توجه این است که استناددهی می‌بایست در درون متن، پاورقی و لیست مراجع ذکر شود.

چگونه می‌توان سرقت ادبی را تشخیص داد؟

تشخیص سرقت ادبی کار دشواری نیست. این روزها تمام مقالات ارسالی به دانشگاه‌ها و مجلات با استفاده از نرم‌افزارهای تشخیص سرقت ادبی به‌طور خودکار بررسی می‌شوند. باید توجه داشته باشید که همه نرم‌افزارهای تشخیص سرقت ادبی، قابل‌اطمینان نیستند. یک نرم‌افزار ممکن است درصد سرقت ادبی را 2 درصد و دیگری ممکن است 40 درصد تشخیص دهد.

 صحت درصد نرم‌افزارهای سرقت ادبی به دو چیز بستگی دارد:

-اندازه پایگاه داده نرم‌افزار:

بعضی از نرم‌افزارها متن شما را تنها با صفحات موجود در اینترنت مقایسه می‌کنند، درحالی‌که دیگر نرم‌افزارها، کتاب‌ها، نشریات و مقالات سایر دانشجویان را نیز بررسی می‌کنند.

-الگوریتم سرقت ادبی نرم‌افزار:

اکثر نرم‌افزارهای جستجوی سرقت ادبی فقط قادر به شناسایی شباهت‌های دقیق هستند. اگر ساختار جمله تغییر یابد، از مترادف کلمات استفاده شود و یا دو منبع با یکدیگر ترکیب شوند، نرم‌افزارها قادر به تشخیص سرقت ادبی نیستند.

 نرم‌افزار تشخیص سرقت ادبی:

iThenticate نرم‌افزار پیشرو در تشخیص سرقت ادبی است. این نرم‌افزار متن شما را با پایگاه داده‌ای متون موجود، مقایسه و قسمت‌هایی از متن شما که با متن‌های دیگر مشابه هستند را برجسته می‌کند. حدود 1300 انتشارات برتر جهان، برای تشخیص میزان سرقت ادبی مقالات از این نرم‌افزار استفاده می‌کنند. ازجمله این انتشارات عبارت‌اند از : Springer، IEEA، Elsevier، Wiley.

هزینه بررسی میزان مشابهت یا همان درصد سرقت ادبی برای هر مقاله در این نرم‌افزار حدود 100 دلار می باشد. اما شما میتوانید با پرداخت مبلغ بسیار کمتر در سایت Researcheditor.org  به راحتی از موارد احتمالی سرقت ادبی مقاله خود مطلع شوید.

وفاداری به متون تالیف شده و نگارش مقاله به صورت استاندارد

در صورتی که شما دانشجوی کارشناسی ارشد یا دکتری باشید و بخواهید برای خود مقاله ای استاندارد را به رشته نگارش درآورید یا به اصطلاح با استانداردسازی مقاله (فرمتینگ) بخواهید مقاله های نگارش شده خود را به چاپ برسانید؛ می بایست حتی الامکان از منابع بسیار معتبر در اثنای من خود استفاده کنید.

امروزه متاسفانه با پیشرفت های تکنولوژی و دسترسی راحت و سریع به منابع موجود در اینترنت، سرقت ادبی زیاد شده است. هر چند که تشخیص سرقت ادبی نیز به لطف همین تکنولوژی به راحتی و در کسری از ثانیه میسر شده است؛ اما با این وجود در صورتی که می خواهید مقاله استانداردی را به رشته نگارش درآورید که شرایط پذیرش در مقاله علمی – پژوهشی را داشته باشد؛ بایستی مقاله شما به دور از هر گونه سرقت ادبی در انواع و اقسام مختلف خود باشد.

به همین جهت است که هر پژوهشگری باید نسبت به متن تالیف شده خود در مقالات و پایان نامه های خود وفادار بوده و تنها در صورتی مطلبی را باید از کتب و مقالات دیگر باید در تالیفات خود استفاده کنید که نام منبع را به صورت دقیق به عنوان ارجاع دهی مستقیم یا غیر مستقیم در کتب و مقالات یا پایان نامه خود ببرید و آدرس آن را به طور کامل در بخش منابع ذکر کنید تا مقاله شما سندیت پیدا کند.

آشنایی با سرقت ادبی و انواع مختلف آن

سرقت ادبی بدین معنا و مفهوم است که پژوهشگری در حین نوشتن کتاب، مقاله یا پایان نامه خود، مطلبی را از منبعی دیگر بدون قید منبع بیاورد که این کار غیر اخلاقی به شمار می آید. چرا که حاصل تلاش پژوهشگر دیگری بدون هیچ گونه تلاش به نام پژوهشگر دیگری زده می شود که این کار سرقت ادبی محسوب شده و کار غیر حرفه ای می باشد. تشخیص سرقت ادبی امروزه با استفاده از ابزارهای نوین به راحتی میسر می باشد تا هیچ پژوهشگری نتواند از کپی کردن مطالب موجود در اینترنت و کتب و مقالات دیگر برای خود استفاده کند. سرقت ادبی خود دارای انواع و اقسام خاصی است که عبارتند از:

1-    سرقت ادبی مستقیم

یکی از واضح ترین نوع سرقت های ادبی که تشخیص سرقت ادبی این نوع بسیار راحت است؛ نوع مستقیم سرقت ادبی است که یک پژوهشگر به طور کامل کلمه کلمه متنی را بدون ذکر منبع در تالیفات خود می آورد. کاری که بسیار غیر اخلاقی بوده و حتی ممکن است پیامدهایی هم در آینده برای پژوهشگر خاطی داشته باشد.

2-    سرقت ادبی از خود پژوهشگر

نوع دیگر سرقت ادبی، سرقت از خود می باشد که معمولا غیر عمدی است. اما گاه ممکن است نویسنده ای بخشی از مقاله یا کتاب تالیفی پیشین خود را بدون ارجاع به نام سایر نویسندگان موجود در مقالات قبلی خود می آورد که به این نوع فرآیند، سرقت ادبی از خود گفته می شود.

3-    سرقت ادبی تصادفی

سرقت ادبی تصادفی نیز بدین صورت است که نویسنده یا پژوهشگری منابع خود را به اشتباه نقل قول کند یا بدون ذکر منبع اقدام به بازنویسی مقاله دیگری کند که بهتر است با استفاده از راهکارهای مختلف اقدام به تشخیص سرقت ادبی کرد تا از بروز این نوع از سرقت ادبی جلوگیری شود.

علاوه بر این موارد، انواع دیگری از سرقت ادبی وجود دارند که عبارتند از: کپی پیست کردن، سرقت ادبی موزاییکی، سرقت ادبی ناخواسته، سرقت ادبی قرضی، چارچوبی و... تشخیص سرقت ادبی هر یک از انواع مختلف آن می بایست حتما با استفاده از ابزارهای مختلف مورد کنکاش و کاوش قرار گیرد.

تشخیص سرقت ادبی با استفاده از راهکارهای مختلف

با توجه به گونه های مختلف کپی پیست، تشخیص سرقت ادبی از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. تشخیص سرقت ادبی برای برگزارکنندگان همایش های مختلف و در مجله های معتبر با استفاده از ابزارهای نوین صورت می گیرد که بتوان به کمک هر یک از آن ها انواع سرقت ادبی را به راحتی تشخیص داد. چرا که در برخی از راهکارهای ابتدایی تشخیص سرقت ادبی، تنها نوع سرقت ادبی مستقیم امکان پذیر بود و امکان تشخیص سرقت ادبی در انواع پیشرفته تر آن میسر نبود.

به همین علت بهتر بود تا از ابزارهای دقیق تر تشخیص سرقت ادبی استفاده شود. به گونه ای که امروزه از نرم افزارهای پیشرفته تر برای تشخیص سرقت ادبی استفاده می شود تا بتوان دقیق تر سرقت های ادبی مختلف را تشخیص داد و از این معضل اخلاقی پژوهشگران اثنای نگارش تالیفات خود جلوگیری کنند.

یکی از بهترین این نرم افزارها، برنامه iThenticate می باشد. این نرم افزار از جمله نرم افزارهای بسیار پیشرفته است کار تشخیص سرقت ادبی با استفاده از این برنامه خیلی راحت تر و دقیق تر شده است و درصد سرقت ادبی و میزان مشابهت یک متن با سایر متن های دیگر را با دقت نظر بیشتری اعلام می کند.

اما با توجه به این مسئله که هزینه تشخیص سرقت ادبی در این نرم افزار بسیار بالاست و پرداخت هزینه برای آن شما ممکن است خیلی پرهزینه باشد؛ شما می توانید درخواست خود را مبنی بر ثبت سفارش تشخیص سرقت ادبی با هزینه ای به مراتب خیلی پایین تر و به صرفه تر از مرکز ریسرچ ادیتور به ثبت برسانید تا بدین ترتیب بتوان با صرف هزینه اقتصادی از موارد سرقت ادبی هر مقاله و پایان نامه یا کتابی به خوبی آگاه شد.

شرایط چاپ مقالات در مجله های علمی – پژوهشی

در صورتی که به ترجمه تخصصی مقاله یا تالیف مقاله ای اهتمام ورزیده اید و می خواهید با چاپ مقاله در یکی از مجله های علمی – پژوهشی رزومه خود را تقویت کنید؛ حتی الامکان می بایست از سرقت ادبی دوری کنید. چرا که تشخیص سرقت ادبی در این مجله ها به علت حساسیت بالا با استفاده از ابزارهای بسیار دقیقی صورت می گیرد تا مقالاتی با کمترین درصد مشابهت و سرقت ادبی شانس بیشتری برای پذیرش در مجله های برتر را داشته باشند.

به همین جهت دانشجویانی که به دنبال تقویت رزومه خویش هستند و می خواهند مقاله های استانداردی را به رشته نگارش درآورند که عاری از هر گونه عیب و ایراد نگارشی و سایر عیوب دیگر هستند؛ در کنار تمامی نکات لازم می بایست حتی الامکان از سرقت ادبی دوری کنند. برای این منظور هر پژوهشگر و نویسنده ای باید به این مسئله حائز اهمیت اثنای نگارش خود توجه داشته باشد که در صورت استفاده از منابع دیگر حتما به آدرس دقیق منبع استخراج شده در مقاله خود اشاره کند.

به این صورت که هم در ارجاع های درون متنی به صورت مستقیم و غیر مستقیم و هم در منابع پایانی باید به طور کامل و دقیق حتی یک جمله وام گرفته شده از منابع دیگر را هم با ذکر منبع در مقاله خود از آن یاد کند. بنابراین مقالاتی که نویسنده آن ها به این موضوع بسیار مهم توجه ویژه ای داشته باشد که حتی با ابزارهای تشخیص سرقت ادبی هم نتوان به هیچ طریقی پی به سرقت ادبی پژوهشگر آن برد؛ جزء مقاله های برتر به شمار می آیند که می توانند جزء مقالات پذیرفته شده نهایی به شمار آیند.

ثبت سفارش تشخیص سرقت ادبی در ریسرچ ادیتور

با توجه به این مسئله که تشخیص سرقت ادبی توسط ابزارهای بسیار پیشرفته انجام می گیرد؛ هیچ راهی را برای کپی پیست کردن و سرقت ادبی پیش روی نویسندگان و پژوهشگران قرار نداده است.

بنابراین در صورتی که می خواهید مقاله خود را بدون کمترین اعمال سرقت ادبی به مراحل پایانی چاپ برسانید؛ بهتر است مقاله خود را در جهت تشخیص سرقت ادبی به مرکز ریسرچ ادیتور به چاپ برسانید تا بدین ترتیب مقاله شما با در نظر گرفتن این مسئله و نیز ویرایش نیتیو به طور کلی عاری از هر گونه عیب و ایرادی شده و شما بتوانید با چاپ مقاله خویش در هر یک از مجله های معتبر روز به روز به رزومه خویش افزوده و شرایط خود را برای راهیابی به مراحل و مدارج بالای تحصیلی فراهم سازید.

برای این مهم در نظر داشته باشید که تشخیص سرقت ادبی در ریسرچ ادیتور با پیشرفته ترین ابزار ممکن در این راستا و با صرف هزینه های بسیار اقتصادی و به صرفه برای شما قابل انجام است تا بتوانید با کمترین هزینه ممکن، بیشترین بهره وری را برده و رزومه خویش را بدین ترتیب تقویت نمایید.

جمع بندی نهایی

 در پایان باری دیگر جای دارد تا به این مسئله مهم اشاره شود که تشخیص سرقت ادبی امروزه به مثابه گذشته نیست که سیستم های تشخیص دهنده سرقت ادبی با محدود مواجه بودند؛ بلکه امروزه تشخیص ادبی با استفاده از ابزارهای حرفه ای تر صورت می گیرد.

بنابراین در صورتی که به فکر چاپ مقاله هستید و نمی خواهید در روند چاپ مقاله مشکلی برای شما به وجود بیاید؛ سعی کنید از رفرنس نویسی مقاله و پایان نامه های خود استفاده کنید و کمترین مطلب استخراج شده از سایر کتب و مقالات دیگر را هم با ذکر منبع در مقاله و پایان نامه خود به کار گیرید تا بدون کمترین سرقت ادبی بتوانید شرایط لازم را برای پذیرش نهایی و چاپ مقاله خود در یکی از مجله های معتبر و مورد اطمینان فراهم سازید تا به رزومه تحصیلی خود بیفزایید.

شما می توانید سفارش تشخیص سرقت ادبی را تا پیش از فرستادن مقاله خود برای چاپ در مرکز ریسرچ ادیتور به چاپ برسانید. 

اگر مطلب برای شما مفید بود ، دیدگاه خود را ثبت بفرمایید.

تماس با مشاور پژوهشی ریسرچ ادیتور : 07191009198  - داخلی شماره 3